In deze editie van ‘In gesprek met’… een gesprek met Gerard de Vroome, strategisch adviseur bij de Gemeente Den Helder. 

Binnen één van de projecten van B-Liz werken we veel samen met de Gemeente Den Helder en dan in het bijzonder met Gerard. Gezien zijn aanstaande pensionering leek het ons een mooi moment om hem te interviewen. 

Gerard is geboren en getogen in Den Helder en is daar blijven wonen. Op de vraag wat Gerard belangrijk vindt in het leven, antwoordt hij ‘Ik ben op oudere leeftijd vader geworden en ben heel dankbaar voor ons gezin. Ik vind het belangrijk om in het leven dingen door te geven die mijn kinderen (nu 17 en 20) vervolgens op eigen wijze weer kunnen vormgeven en waar ze hun hun eigen draai aan kunnen geven.

Ik heb een aantal inspiratiebronnen – helaas allemaal overleden – mijn vader, mijn schoonvader en Ruud van de Wint (kunstenaar). Voor Ruud heb ik gewerkt als zakelijk manager en ik heb zijn beroepspraktijk ondersteund. Hij heeft me heel veel inzichten gegeven in wat het leven kan bieden en van hem heb ik heel veel positieve vibes ontvangen. Mijn schoonvader en vader hebben me ook veel geleerd, meer in de zin van levenslessen en techniek. Dingen doen, maken en creëren. Mijn vader heeft me daarnaast veel dagelijkse dingen bijgebracht waaronder het zien van de dingen die van belang zijn. 

Ik heb een technische opleiding achter de rug, werktuigbouwkunde aan de HTS in Alkmaar. Toevalligerwijs ben ik bij de overheid terecht gekomen, via een stageplek  waar mijn interesse werd gewekt voor de overheidsadministratie. Binnen de gemeente ben ik direct in een opleidingstraject gekomen als bestuursambtenaar, hier kon je nog verder in doorontwikkelen, maar ik ben zo allround mogelijk gebleven. Wel met de juridisch-administratieve inslag. Ik werkte vroeger parttime voor de gemeente en deed de consultancy voor kunstenaars en management ernaast. Aangezien de markt krap was voor de kunstenaars, zeker in de Noordkop en ik niet wilde verhuizen naar de randstad, heb ik op een gegeven moment de kans om fulltime bij de gemeente aan de slag te gaan met beide handen aangepakt. Inmiddels werk ik 46 jaar voor de gemeente Den Helder. 

Als programmamanager armoedebestrijding binnen de gemeente Den Helder heb ik verschillende drijfveren. De drijfveer om het programma te starten was om de focus op armoedebestrijding binnen de gemeentelijke organisatie te krijgen. Het programma diende als instrument om de uitvoering van armoedebestrijding kracht bij te zetten. Dat moet je niet te lang doen, van 2018 – 2022 gedurende de collegeperiode. Dit was een zakelijke drive; Hoe krijgen we het op de rit en hoe krijg je de benodigde aandacht? Het onderwerp diende zich in die tijd als actueel en urgent thema ook op bestuurlijk en politiek niveau. Mijn tweede drijfveer is een meer inhoudelijke. Vanuit mijn sociale wezen ben ik gedreven om mensen te helpen in mindere situaties.

“Ik put er genoegen uit om mensen te helpen. Het hoeft niet te resulteren in 1-op-1 situaties, maar meer in de vorm van structuur en bijdragen aan een grotere beweging.”

Dat jouw inzet – ook al is het indirect – bijdraagt aan een betere situatie. Dit is vanuit de gemeente wel een moeilijk verhaal, het is een beetje ‘dweilen met de kraan open’. De inkomenspolitiek is aan het rijk voorbehouden maar toch kun je lokaal ook veel doen. Denk aan kostenreductie, bewustwording, inkomensverruiming (met toelages).

Ik dien tot 1 juli 2023 mijn contract, dan is het einde verhaal. Dit is overigens een keus vanuit mijzelf want je mag natuurlijk langer doorgaan maar het is tijd voor de nieuwe generatie. De laatste paar jaar van mijn carrière besteed ik zo veel mogelijk aan coaching, overdracht en aan mensen in positie brengen en in hun eigen kracht zetten. Ik zet ze op het spoor van beleidsontwikkeling op hun eigen manier, dit probeer ik door hun eigen ideeën naar boven te laten komen en ze te laten inzien dat ze niet afhankelijk zijn van anderen om dingen tot stand te brengen. Het gaan vormen van het nieuwe collectieve geheugen. Mensen gaan weg en dan is het belangrijk om ook weer nieuwe dingen te ontwikkelen. In een organisatie heb je echt collectief geheugen nodig en dat zie ik nu weer wat meer ontstaan. Daarnaast laat ik het ook met groot vertrouwen los omdat ik zie dat de gemeente kans ziet om bekwame mensen aan te trekken. Ruimte bieden is hierin belangrijk, en daarbinnen je verantwoordelijkheid nemen en je eigen stempel kunnen drukken op de ontwikkelingen.

Er zijn nog wel wat dingen waar stappen in gemaakt kunnen worden. Op organisatieniveau is dat bijvoorbeeld de verantwoordelijkheid van mensen op ieders niveau nog meer tot uitdrukking laten komen. Het instrumentarium bieden waaraan je kunt afmeten of je het goed doet en of je de goede dingen doet. Hierin zou binnen de gemeentelijke organisatie meer aandacht moeten komen. 

Verder zou je ideëel gezien de buitenwereld naar binnen moeten trekken. Als overheid veel meer in de stand komen te staan dat we het doen voor de inwoners. Daar werken we voor en daartoe moeten we ons verhouden. Letterlijk van buiten naar binnen werken. Veel meer de straat op, ons verstaan met mensen en niet alleen via inspraakplatforms, maar ook rechtstreeks met mensen, inwoners, praten. Die platforms geven namelijk altijd een kleuring. Je kunt niet met alle inwoners spreken, maar je kunt op zijn minst een poging doen om zoveel mogelijk mensen te spreken. Beleid omzetten in acties gericht op resultaten en de input van mensen geeft je beeld. Dit is dan ook de reden dat ik een zwaar voorstander ben van ervaringsdeskundigheid en bijvoorbeeld een panel. Daar is momenteel nog veel winst te behalen. 

Wat de belangrijkste peilers waren in mijn werkzame leven is nog niet zo eenvoudig, ik leg de link met het collectief geheugen. Het is belangrijk dat de overheid zaken op langere termijn probeert te bereiken. Maar daarnaast heb je de politieke werkelijkheid van alledag. Wensen op korte termijn zijn ook belangrijk, dit is de spiegel van de samenleving. Het is de kunst om deze met elkaar te verbinden. Bestendigheid in uitvoeringspraktijk, zeker in het sociaal maatschappelijke middenveld. Den Helder heeft van oudsher een sterk middenveld, een groot verenigingsleven, sport, cultuur maatschappelijke betrokkenheid. Laatst was de Dag van de Muziek, geweldig om de stad te zien bruisen. Dat zijn tekenen van vitaliteit. Daar draagt de gemeente aan bij.

“Dat is ruimte creëren voor de samenleving om te kunnen leven. Niet in de weg zitten, maar faciliteren, mogelijk maken daar ligt kracht van de gemeente.”

Daar zie ik steeds meer voorbeelden van. Het verlenen van vergunningen en subsidieverlening gebruiken om dingen mogelijk te maken bijvoorbeeld, dus vooral als middel i.p.v. als doel – of nog erger als drempel. Dit geeft de samenleving ook identiteitsgevoel, zichtbaar bewijs van vitaliteit. 

Mijn trots zit in algemeenheden en niet zo zeer in iets concreets. Ik zie dat Den Helder zich krachtig ontwikkelt in een richting die recht doet aan de identiteit van de stad, een ruwe maritieme cultuur. Dat weerspiegelt zich in architectuur en activiteiten. Zowel een grootstedelijke karakter als dorpsachtige intimiteit, gevoel van saamhorigheid. De stad behoudt zijn veerkracht, zoekt weer nieuwe wegen en blijft positie claimen. Dit zie ik ook als inwoner van de stad, niet alleen als bouwblokje in de organisatie. 

Als ik volgend jaar stop met werken, zijn er veel dingen waar ik lol aan beleef, waar ik me op wil focussen en die ik mijn energie wil geven. Het exploiteren van de oefenruimte en het bedrijf met mijn zoon, een DJ-drive-in-show. Op vrijdag en zaterdag gaan we al vaak samen het land in. Ik ben zijn roady, floormanager en technician om de zaak draaiende te houden. We draaien op bruiloften, feesten en partijen, maar ook in cafés. Elk weekend is er wat. We moeten vechten om de tijd te kunnen vinden om als gezin op vakantie te kunnen, dus ik verwacht dat de vrijkomende uren goed ingevuld zullen gaan worden. 

Ik heb Lizzy persoonlijk als inspirerend en als trekkende kracht ervaren. Het was een flinke klus sinds 2019 om Financieel Fit Den Helder te krijgen waar het nu staat. Hier heeft zij veel inspanning voor moeten leveren om dit van de grond te krijgen. Wat ik Lizzy nog mee wil geven is ‘werk toe naar een overdracht, zodat het project ook weer een volgende fase in kan, naar een opvolger of een andere structuur.