In deze editie van “In gesprek met”… een interview met Machteld Huber, de vrouw die 10 jaar na de introductie van gezondheid als ‘the ability to adapt and self manage’ op de conferentie van IPH ‘geridderd’ werd.

“De hernieuwde ontmoeting met Alex was voor mij een grote verrassing, na de publicatie in 2011 n.a.v. het congres in 2009, heb ik 8 jaar geen contact met Alex gehad. In 2019 moest ik in Canada zijn en besloot ik hem op te zoeken, daar kwam ik terecht in een tornado van vrolijkheid en hugs, sindsdien is het contact intens gebleven. Ik heb me eerder nooit gerealiseerd wat voor magiër Alex is. Ik heb hem daar pas beter leren kennen als zijn ‘chosen sister’ zoals hij mij noemt.  In 2019 zag ik hoe hij het concept verder had ontwikkeld en zag ik ook de potentie en de raakvlakken met Positieve Gezondheid. Ik zag hoe wij na de conferentie van 2009 verschillende kanten op waren gegaan, maar ik zag ook de overeenkomsten zoals de ‘Sense of Coherence’ waar we beiden op teruggrijpen. Op de conferentie van Alles is gezondheid in 2020 heb ik voor het eerst de Trusted Networks en het belang van vertrouwen genoemd. Ook omdat deze tegelijk viel met de presidentsverkiezingen in Amerika en Alex ook aandacht op vertrouwen vestigde.

De afgelopen 10 jaar waren een rollercoaster waar ik soms het gevoel had te worden meegesleurd. Ik was best verlegen en wist niet zo goed wat ik had losgemaakt. Mijn zusje kwam laatst met foto’s aan waarop ik op een paard zit verkleed als ridder. Ik wilde altijd ridder worden: knokken voor het goede. Ik ben altijd bezig geweest met wat bij mij past. Ik werd dus meegesleurd, maar wel op mijn eigen spoor. Dat vind ik ook belangrijk, om jezelf af te blijven vragen wat is mijn spoor, wat kom ik op de wereld doen? Mijn man zegt altijd: ‘Machteld loopt op haar tandvlees, maar daar zit eelt op’. Ik denk ook dat dit waar is. Als ik ergens aan begin, ben ik niet te stoppen. Met als kroon op het werk dat ik nu, 60 jaar na die bewuste foto, ben geridderd, tot Officier nog wel. Ik vind het belangrijk om uitdrukkelijk te benoemen dat ik dit dankzij de samenwerking met anderen heb kunnen doen, dat maakt het geweldig en daar ben ik dankbaar voor. We hebben al veel bereikt al vind ik het jammer dat er in het hele Coronabeleid niets terugkomt over een andere kijk op gezondheid. Er valt nog een hoop te doen aan de weerbarstigheid in het oude denken, maar de beweging en het enthousiasme zijn groot dus dat komt uiteindelijk wel goed, verwacht ik.

De week van de conferentie afgelopen november was met geen pen te beschrijven. Alles kwam bij elkaar. De conferentie voelde als een soort afronding. De 11e van de 11e blijkt de dag van de oogst, zo voelde het ook echt voor mij. Met Alex zijn is enerverend, maar ook heel vreugdevol; hij is onuitputtelijk.

In die 10 jaar zijn er meerdere momenten geweest dat ook ik op mijn eigen veerkracht werd aangesproken. Dit was toen iPH net was opgezet en ik problemen kreeg met mijn rug waardoor ik bijna een dwarslaesie opliep. Ik moest geopereerd worden, rust houden en vooral op bed liggen. Later rondde mededirecteur Carl Verheijen zijn werkzaamheden voor iPH af en dat heb ik moeilijk gevonden. Ik voelde me te oud om alleen de kar te trekken. Het vroeg veel energie om fondsen te werven om een nieuwe directeur aan te kunnen stellen. Eigenlijk te zwaar en niet passend bij mijn levensfase
passen. Maar het is gelukt en daar ben ik heel gelukkig mee.

Tussen mijn 30e en 35e jaar ben ik 4 keer ernstig ziek geweest, hier heb ik geleerd om naar mijn lijf te luisteren en daardoor ben ik heel veerkrachtig geworden. Ik heb geleerd signalen te herkennen, te voelen wat ik nodig heb en dit pas ik nog altijd toe. Ik ga nog wel over mijn grenzen heen, maar ik weet dat er een tweede grens komt waar ik wel heel trouw aan ben. Dit is een lichaamsgevoel. Ons lijf vertelt ons heel veel en ik heb dit leren waarnemen. Doordat ik veel lichaamswerk heb gedaan ben ik nu zoals mijn Guus dat zegt ‘een elastiek balletje’ wat altijd weer terugveert. En ik laat me maandelijks masseren, als onderhoudsdosering.

Mijn droom gaat verder dan Positieve Gezondheid. Ik ga me nu focussen op het onderzoeken hoe je circulair kunt leven. We moeten naar een circulaire economie, consuminderen. We eten alles op en gooien veel weg. Ook met onze tijd en leven gaan we ongezond om. Ik wil zien of het mogelijk is om in balans te leven, en hoe je dat dan doet, dat je in iedere levensfase in balans bent. Hier is een cultuurverandering voor nodig. Ik hoop dat Positieve Gezondheid doorzet, dat dit echt een paradigma-shift op gang brengt, maar daar geloof ik wel in!

Het belangrijkste wat ik anderen mee wil geven, is ‘Volg je hart, gebruik je hoofd en doe er wat mee’. Het volgen van je hart vraagt echt om een nieuwe cultuur. Zorg goed voor jezelf, je hoeft niet alles zelf te doen, de wereld niet in je eentje te redden, maar kijk wat er bij je past. Stop op tijd voor je grenzen over gaat!

Om iedereen met Positieve Gezondheid in aanraking te laten komen en echt die andere manier van kijken gemeengoed te maken, zullen we heel erg veel moeten netwerken. Het kost tijd, dat doe je niet even. Bij iedere lezing, bijeenkomst of conferentie zitten er wel 2 à 3 mensen in de zaal die aangestoken worden en weer een nieuw netwerk vormen. Het is belangrijk met mensen te werken waarvan je het gevoel hebt dat ze je begrijpen. De Berlijnse muur is ook ooit gevallen. Als genoeg mensen anders denken, wordt het realiteit.

Een vraag die ik belangrijk vind om iedereen mee te geven, is: ‘wat geeft jou vertrouwen in het leven?’ Het is een hele zinnige vraag aangezien vertrouwen in het leven een basisvoorwaarde is. “Heb jij dat en hoe zit dit nu?” is dus belangrijk voor jezelf in kaart te brengen.’

Wij willen Machteld bedanken voor haar openheid en inspirerende manier van vertellen in dit interview en bedanken haar ook voor het aansteken van het vlammetje om anders naar gezondheid te kijken en vanuit dit andere paradigma te gaan handelen. Wij wensen haar alle goeds voor in de toekomst en blijven haar volgen in haar volgende missie.