Op 24 februari startte onze verbouwing. Eigenlijk begon deze al eerder met onze voorbereiding. Zo pakten we in de kerstvakantie de tuin aan, sloopte de schuur en het balkon en haalden een groot gedeelte van de bestrating weg. In de voorjaarsvakantie haalden we de kamer leeg en gingen onze meubels naar de opslag. We maakten een start met het weghalen van de vloer en de balken en het slopen van de badkamer. Want we hadden besloten niet in ons huis te blijven wonen tijdens de verbouwing en dan was het wel zo handig om deze doorn in ons oog meteen mee te pakken.

We konden bij mijn schoonmoeder logeren en daar togen mijn man en ik op vrijdag 21 februari naar toe met veel van ons hebben en houen: 2 kinderen, een hond, laptops, hockeyspullen, overblijfspullen, wat restanten eten en de nodige kleding. Zo leefden we 3 weken totdat Pepijn, mijn man, verkouden wakker werd. Inmiddels was de persconferentie geweest waarin grote bijeenkomsten waren afgelast. We hadden angst om de gezondheid van mijn schoonmoeder en besloten te vertrekken nog niet wetend waarheen. Gelukkig mochten we diezelfde dag intrekken in het gastenverblijf van vrienden, ouders van school. En toen kwam op zondag het bericht dat de horeca dicht ging en al snel daarna ook de scholen. Daar zaten we. Met elkaar op een aantal vierkante meters en tegelijk een huis dat nog flink onder handen werd genomen. En waar wel (bij)sturing nodig was. Gelukkig liep veel door en ook al werd het afstemmen van de verschillende onderdelen een heuse uitdaging, de verbouwing ging gestaag door. Na tweeënhalve week konden we weer terug naar ons huis en ook al was dit nog kamperen: het voelde heerlijk om weer thuis te zijn. Want je voelt je wel ontheemd hoor, als de hele wereld aan het wankelen is en jij je basis mist. Ik heb regelmatig gedacht aan vluchtelingen die huis en haard achter laten en niet weten waar ze terecht komen. Wij wisten waar we het voor deden, hadden zelf een keuze gemaakt voor een verbouwing, wat een luxeprobleem.

Corona maakte ook dat veel dingen in een ander perspectief kwamen te staan. Gezondheid en liefde, daar ging het voor mijn gevoel om. De kinderen kregen vanuit school fantastische begeleiding. En wij lieten de druk een beetje los. Overgave in en aan de situatie. Er waren 2 van mijn opdrachten stilgevallen, maar een aantal dingen liep ook door. Financieel maakte ik me nog geen zorgen, hoewel het ook gek was. Grote uitgaven van een verbouwing doen en tegelijkertijd een onzekere toekomst tegemoet gaan. Maar ik voelde ook dat het fijn was om te focussen op positiviteit en regie en niet op angst en onzekerheid. Dus ik investeerde in mijn website en in de ontwikkeling van B-Liz. Daarover volgt in de komende periode meer.

En ons huis wordt prachtig, we zitten inmiddels in de fase van afwerking. Wat is een veilige haven, een plek om te zijn met je geliefden toch belangrijk! En wat ben ik dankbaar voor mijn liefdes, voor mijn huis, voor mijn gezondheid, voor mijn leven. Toch gek dat je in zo’n onzekere periode een rotsvast vertrouwen kunt voelen dat het goed komt.

Hierbij een impressie van onze verbouwing. 

https://b-liz.nl/wp-content/uploads/2020/04/Verbouwing-1.mov