Ik ben gezond, woon in een prachtig huis in een mooie omgeving, heb een liefhebbende man en kinderen die lekker in hun vel zitten, een goedlopend bedrijf met voldoende werk en geen geldzorgen. En toch knaagt er iets. Weet niet zo goed wat het is. 

Sinds augustus 2015 ben ik zelfstandig ondernemer, bijna 7 jaar. Zou het de 7 years itch zijn? Pepijn en ik leerden elkaar kennen in de zomer van ’99 en kregen verkering op 11 augustus 1999. 7 jaar later op 11 augustus 2006 trouwden we. Die 7 is er wel vaker. Maar om dat wat ik voel nou aan cijfertjes op te hangen, vind ik iets te makkelijk. Ik heb al vaker geschreven over mijn drijfveren. Ik ben een wereldverbeteraar en doe graag goed. Net als ieder mens wil ik gehoord en gezien worden, erbij horen en er heel graag toe doen. Ik wil een bijdrage leveren aan een liefdevolle wereld. In mijn persoonlijke ontwikkeling ben ik gegaan van het zoeken naar externe waardering en de neiging om te presteren naar het vinden van liefde en waardering in mijzelf en het loslaten van perfectionisme. Ik heb daar in de afgelopen jaren flinke stappen in gezet hoewel mijn verantwoordelijkheidsgevoel en betrokkenheid altijd maken dat ik hard werk en niet graag fouten maak. Het is ook gewoon fijn om je gewaardeerd te weten toch? Maar ik heb minder vaak dat ik in de overdrive schiet, kan makkelijker tijd voor mezelf nemen en geniet ook echt van niets doen en lummelen.

En dan de invloed van Corona en vooral van alle maatregelen en de effecten daarvan op mensen en op mijzelf. Zoals de titel van dit blog al zegt: ik heb niets te klagen! Met ons gezin zijn wij steungezin bij Buurtgezinnen en komt er eens in de 2 weken een jongetje van 8 in ons gezin. Recent hadden we een evaluatiegesprek en daarin benoemde de coordinator van Buurtgezinnen, Barbara, dat het een zware periode is (geweest) en dat we het allemaal best voor ons kiezen hebben gekregen. Zij raakte een gevoelige snaar bij me en ik schoot vol. Op dat moment realiseerde ik me dat ik het zwaar had en dat ik sinds februari 2020 in de overlevingsstand was gegaan. Om onze verbouwing te begeleiden, mijn ouders en schoonmoeder te beschermen, om sterk te zijn voor mijn gezin, om een nog stevigere bijdrage te leveren aan al die mensen in de frontlinie en mezelf op de been te houden. En misschien ook wel omdat ik het ongemak van de onzekerheid en het niet weten, niet zo goed kon verdragen.

Op dat ene moment voelde ik de impact van de afgelopen 2 jaar en leek het wel alsof alles dat ik had weggestopt naar buiten wilde. En tegelijkertijd ook meteen dat stemmetje dat tegen me zegt: “zeur niet zo, wat is er nou aan de hand? Wat heb jij nou te klagen? Je hebt het helemaal niet zwaar. Er zijn mensen overleden, mensen hebben hun baan verloren, zijn ziek geworden en hebben nog steeds te maken met klachten. En jij? Bij jou gaat alles toch goed? Niet zeuren, de schouders eronder. Kom op!” Gelukkig bood ik weerstand aan dat stemmetje en speelde de coordinator een mooie rol om wel ruimte te geven aan mijn gevoelens en als steungezin even de steun van anderen te kunnen ervaren. Zo is het wat mij betreft met kwetsbaarheid.

Ieder mens heeft wel eens een periode van kwetsbaarheid! En het is een vooroordeel om te denken dat de tweedeling in enerzijds gezond, vitaal, voldoende geld, een dak boven je hoofd en anderszijds ziek, kwetsbaar, geldzorgen een gegeven is en te maken heeft met de keuzes die je maakt. Soms overkomt iets je ook en heb je te maken met grotere uitdagingen. En soms is je manier om daarmee om te gaan, je veerkracht of je steunsysteem kleiner. Het zonder oordeel hiernaar kunnen kijken en vanuit een open houding een vraag kunnen stellen, even naast iemand gaan zitten, iemand echt zien en wellicht tot steun zijn, zijn van onschatbare waarde. Dat is waar ik professioneel aan werk en waardoor ik ook zo gegrepen ben door onder andere het gedachtegoed van Positieve Gezondheid maar het is ook wat ik in mijn persoonlijke leven ervaar. Dank aan Barbara die dit kwartje weer bij mij liet vallen.

Dat knagen heeft vast te maken met bovenstaande maar ook met een behoefte om meer impact te realiseren. Ik wil weer graag een stap in mijn professionele ontwikkeling maken. Wil mijn tanden zetten in een nieuwe uitdaging en de stretch opzoeken in mijzelf. De afgelopen tijd was ik in gedachten bezig met projecten in het buitenland maar ook met een langere termijn verbinding aan een organisatie, samenwerkingsverband en beweging.

Mijn ervaring is dat het expliciteren van verlangens, ideeën en behoeften vaak al iets in beweging zet. Ik ben benieuwd wat er op mijn pad gaat komen.