Tijdens deze tweede golf reageren mensen anders. Ook mijn opdrachtgevers. Zaken worden nu niet abrupt gestopt, maar lopen door. Weliswaar op een andere manier en met wat meer uitdaging maar ze gaan door. Hoe doe je dat? De focus houden op innovatie en samenwerking?

In maart 2020 stond ik met mijn gezin te klappen voor de mensen werkend in de zorg. Ik klapte niet alleen voor hen, ook voor al die andere mensen en beroepsgroepen die onze wereld draaiende houden. En eerlijk gezegd deed ik het ook om betrokken te voelen en iets te doen. Voelde me in die periode wat machteloos en stond een beetje aan de zijlijn. Ook omdat veel van mijn werkzaamheden in de zorg en sociaal domein die eerste weken wat meer stilvielen. Door mijn opdrachtgevers werd – terecht natuurlijk – focus gelegd bij de crisis en er was geen ruimte voor andere activiteiten. Die werden uitgesteld en in de wacht gezet.

In de weken daarna schreef ik nog over de herwaardering van gezondheid, de zorg en de publieke sector. Inmiddels is de sfeer in Nederland en in veel andere landen soms wel anders. De angst en onzekerheid die zich eerder omzette in saamhorigheid lijkt wat meer richting ‘het zat zijn’, weerstand en polarisatie te leiden. Soms ook met geweld. Onacceptabel en pijnlijk. Ook bij veel zorgorganisaties zie ik in deze tweede golf een andere houding en gedrag dan in de eerste golf. Gelukkig niet in weerstand en geweld. Er is bij veel organisaties, zeker bij directie en management het besef dat ook de ingezette verandertrajecten, de activiteiten van de langere adem, belangrijk zijn en door moeten blijven gaan. Naast het acteren en zorg blijven leveren in deze uitdagende tijden.

Respect! En ook fijn voor mij, want over het algemeen ben ik bezig met opdrachten en trajecten die een langere adem vragen: zorg op de juiste plek, mensgerichte zorg, positieve gezondheid, samenwerking, innovatie en transitie.

Van mij vraagt het dat ik op een creatieve manier mijn werkzaamheden doe en sommige dingen duren toch wat langer omdat je bijvoorbeeld echt de input van iemand nodig hebt. Maar het kan wel! En het is ook zo nodig. Met de druk op de zorg, de toename in zorgvraag (en die wordt door Covid-19 alleen maar groter) en een tekort aan personeel, is het noodzakelijk om naar andere manieren te zoeken om de zorg en ondersteuning in voldoende mate en kwalitatief goed te kunnen bieden.

Het vraagt dat je als bestuurder, manager, beleidsmedewerker het overzicht kunt behouden en kunt schakelen tussen korte (acute) en lange termijn. Dat is veel mensen in deze functies wel toevertrouwd. En van mij als opdrachtnemer vraagt het dat je zelfstandig zaken op kunt pakken, de uitvoering niet te veel belast, maar wel betrekt. Want ik merk dat ook de zorgmedewerkers heel blij worden van een positief geluid, van het bouwen aan iets nieuws, van het nadenken over hoe de zorg ingericht kan worden en überhaupt van mogelijkheden. In die zin zorgt het gedachtegoed van Positieve Gezondheid, het kijken naar mogelijkheden en zoeken naar wat wel kan, ook in mijn werkzaamheden en juist in deze tijd voor een fijn houvast en instrument. Ook in deze tijden van crisis, met voor veel mensen een groot verlies (dierbaren, gezondheid, contacten, zingeving), kun je kijken naar wat er wel kan. En hiermee zeg ik niet dat het verlies, de rouw, het verdriet, de weerstand er niet mag zijn. Juist wel, maar er is meer!

Ik ben heel dankbaar voor de mooie opdrachten bij ouderenzorgorganisatie Zorgbalans, als kwartiermaker van Financieel Fit Den Helder en met het werk voor Positieve Gezondheid vanuit het perspectief van werkgevers (PG@work). Binnen al deze opdrachten ligt de focus op anders. Een andere manier van kijken en doen en een andere manier van (samen)werken. Ik vind het prachtig om daar mede vorm aan te geven.